Integracja sensoryczna to proces, w którym następuje organizacja dostarczanych do organizmu człowieka wrażeń, tak, by mogły być wykorzystane w celowym, zakończonym sukcesem działaniu.

W trakcie terapii mózg uczy się właściwego reagowania na bodźce zewnętrzne, w konsekwencji poprawia się jakość odbioru bodźców, jakość przesyłania bodźców i ich właściwej organizacji.

Wymienione procesy zachodzą w głównych, dojrzewających jako pierwsze, systemach sensorycznych:

– dotykowym,

– przedsionkowym (receptory ucha środkowego),

– proprioceptywnym (receptory z narządów wewnętrznych, mięśni, ścięgien).

Integracja w obrębie tych bazowych systemów a także systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego, wraz z integracją odruchów pierwotnych stanowi bazę dla całego przyszłego rozwoju dziecka.